Tag: gedicht

Twee gedichten van de jong gestorven Rupert Brooke

Inhaalslag Nu wij in augustus van dit jaar in onze, anders zo nijvere, pogingen om elke maand, in mooie, dan wel tot meesmuilen aanleiding gevende — en soms zelfs tot een wat zure reactie in de kolom onder de bijdrage in kwestie — taal een poëem dat ooit aan het papier is toevertrouwd, hier voor … Lees verder “Twee gedichten van de jong gestorven Rupert Brooke”

De Franse dichter François Coppée over zijn maand September

Septembre Après ces cinq mois que j’ai passé loin d’elle, J’interroge mon coeur; il est resté fidèle. En Mai, dans la jeunesse exquise du printemps J’ai souffert en songeant à ses beaux dix-sept ans. Quand la nature en Juin de roses était pleine, J’ai souffert en songeant à sa suave haleine. En Juillet, quand la … Lees verder “De Franse dichter François Coppée over zijn maand September”

Thomas Hardy — Lines to a Movement in Mozart…

Lines to A Movement in Mozart’s E-Flat Symphony SHOW me again the time When in Junetide’s prime We flew by meads and mountains northerly! — Yea, to such freshness, fairness, fulnes, fineness, freeness, Love lures life on. Show me again the day When from the sandy bay We looked together upon the pestered sea! — … Lees verder “Thomas Hardy — Lines to a Movement in Mozart…“

Else Lasker-Schüler — Ein Liebeslied

Ein Liebeslied Komm zu mir in der Nacht — wir schlafen engverschlungen. Müde bin ich sehr, vom Wachen einsam. Ein fremder Vogel hat in dunkler Frühe schon gesungen, Als noch mein Traum mit sich und mir gerungen. Es öffnen Blumen sich vor allen Quellen Und farben sich mit deiner Augen Immortellen . . . . … Lees verder “Else Lasker-Schüler — Ein Liebeslied“

Hugo von Hofmannsthal — Weltgeheimnis

Weltgeheimnis Der tiefe Brunnen weiß es wohl, Einst waren alle tief und stumm Und alle wußten drum. Wie Zauberworte, nachgelallt Und nicht begriffen in den Grund. So geht es jetzt von Mund zu Mund. Der tiefe Brunnen weiß es wohl; In den gebückt, begriffs ein Mann, Begriff es und verlor es dann. Und redet’ irr … Lees verder “Hugo von Hofmannsthal — Weltgeheimnis“

Adwaita’s Zarathustra-Sonnet — een halte, maar geen eindstation

SONNET Wanneer na sterredans Strauss, dirigent, Van de aarde Zarathustra heeft gedragen, Terwijl het sphingisch c-g-c blijft vragen Naar ’t wezen van het wereldfundament, Dan rolt, net als een trein die langs komt jagen, Ver – vlak bij – ver, het applaudissement. Strauss buigt. ’t Schijnt of hij zegt: Ja, ja! Ik ben ’t, Ik … Lees verder “Adwaita’s Zarathustra-Sonnet — een halte, maar geen eindstation”

De zomer bezongen (7)

AOUT Par les branches désordonnées Le coin de sang est abrité, Et là poussent en liberté Campanules et graminées. Caché par le tronc d’un sapin, J’y vais voir, quand midi flamboie, Les petits oiseaux pleins de joie Se livrer au plaisir du bain. Aussi vifs que des étincelles, Ils sautillent de l’onde au sol, Et … Lees verder “De zomer bezongen (7)”

Polderdecadentisme (3)

Dop Bles, Parijsche Verzen (Bussum, Van Dishoeck 1923). Heel aardige verzen. Bles hield volgens mij nogal van Baudelaire. Zie bijvoorbeeld ‘De Vier Getijden – III’ (p.89): Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een roode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach … Lees verder “Polderdecadentisme (3)”