Dodelijke dichtkunst? – Over Francis Thompson (1859-1907)

Vreemde verhalen doen de rondte over Francis Thompson. Zo gaat het gerucht dat hij de werkelijke Jack the Ripper was, die in het najaar van 1888 moordend door de straten van Londen trok. Het bewijs daarvoor is niet zomaar te versmaden. Het omvat zijn lugubere gedicht ‘The Nightmare of the Witch-Babies’, zijn snijervaring als geneeskundestudent, … Lees verder “Dodelijke dichtkunst? – Over Francis Thompson (1859-1907)”

Oscar Wilde – Poems in Prose / Prozagedichten

Van alle decadenten is Oscar Wilde nog altijd het meest in trek. Daarbij wordt in recente uitgaven steeds meer aandacht besteed aan onderbelichte aspecten van zijn oeuvre. Zo verschenen onlangs zijn korte gedichten met vertalingen als Vallend bloemblad (Liverse, 2013). Nu besteedt Uitgeverij Nadorst met een tweetalige uitgave aandacht aan een ander onderdeel van zijn werk: … Lees verder “Oscar Wilde – Poems in Prose / Prozagedichten”

Jaloers op de doden – Over José Asunción Silva (1865-1896)

Zijn leven werd omgeven door sterfte en verval. Een oom pleegde zelfmoord, een grootvader werd vermoord en drie broers en zussen lieten het leven nog voor hij tien was. Later stierf ook zijn zus Elvira, voor wie hij waarschijnlijk amoureuze gevoelens koesterde. Haar dood vormde de aanleiding voor één van zijn bekendste gedichten: Nocturno. Daarin … Lees verder “Jaloers op de doden – Over José Asunción Silva (1865-1896)”

Gekochte rode lippen – over Ernest Dowsons ‘Cynara’

Een nieuwe eeuw zijn wij ingegaan en als nooit te voren staat Engeland dichterloos. Zo schreef Albert Verwey in het jaar des Heeres 1901. Het is de openingszin van zijn essay over Ernest Dowson (1867-1900). Verwey noemt Dowson de laatste der Engelse dichters die op het vasteland geëerd werd. Met enige bitterheid schrijft hij hoe … Lees verder “Gekochte rode lippen – over Ernest Dowsons ‘Cynara’”

Een Russisch liefdesverhaal – over Mikhail Kuzmins Op vleugels (1907)

Er is geen beter boek om de bittere bijsmaak van de Olympische Spelen weg te spoelen. Op vleugels van Mikhail Kuzmin verscheen in 1907 en deed de gemoederen meteen hoog oplopen. Conservatieve Russen waren meedogenloos in hun oordeel over Kuzmins novelle, die draait om de seksuele bewustwording van een verlegen jongeman. De controverse laaide onder … Lees verder “Een Russisch liefdesverhaal – over Mikhail Kuzmins Op vleugels (1907)”

De Keltische schemer

Als nationalist en theatermaker was W.B. Yeats een man van de wereld, maar als dichter was hij een man van de droom. Dit geldt zeker voor de poëzie die hij vóór de eeuwwisseling schreef. Moegestreden door de werkelijkheid droomde hij als Dante van de liefde en als Wordsworth van de natuur. Beide dromen vermengde hij … Lees verder “De Keltische schemer”

Eindeloze weemoed – Lord Alfred Douglas

Lord Alfred Douglas (1870-1945) had als dichter – zo niet als mens – de pech dat hij het bed deelde met de bekendste der decadente schrijvers. Hierdoor is minder bekend dat hij naast Oscar Wildes hart ook de snaren van de Engelse dichtkunst regelmatig beroerde. Gelukkig werd op rond1900.nl al enige malen aandacht aan zijn … Lees verder “Eindeloze weemoed – Lord Alfred Douglas”

Oscar Wilde – Vallend bloemblad: verzamelde korte gedichten

‘De dichter is Wilde, zijn gedichten tam’ – zo schreef een recensent over Poems (1881) van Oscar Wilde. Tegenwoordig kennen we Wilde vooral van zijn latere romankunst en toneelstukken; de poëzie die eerder uit zijn decadente pen vloeide wordt minder gelezen en vaak terzijde geschoven als onorigineel. Dixit Harold Bloom in The Anxiety of Influence (1973): ‘Oscar Wilde wist dat hij als dichter gefaald had omdat hij ten onder ging aan zijn angst voor beïnvloeding’. De nieuwe uitgave Vallend bloemblad is een goede reden om ons af te vragen: is dit harde oordeel over Wilde’s dichtkunst terecht? […]

‘De dichter is Wilde, zijn gedichten tam’ – zo schreef een recensent over Poems (1881) van Oscar Wilde. Tegenwoordig kennen we Wilde vooral van zijn latere romankunst en toneelstukken; de poëzie die eerder uit zijn decadente pen vloeide wordt minder gelezen en vaak terzijde geschoven als onorigineel. Dixit Harold Bloom in The Anxiety of Influence (1973): ‘Oscar Wilde wist dat hij als dichter gefaald had omdat hij ten onder ging aan zijn angst voor beïnvloeding’. De nieuwe uitgave Vallend bloemblad is een goede reden om ons af te vragen: is dit harde oordeel over Wilde’s dichtkunst terecht? […]

Vervallen verzen – Over A.C. Swinburne

Op 10 april 1909 stierf een voormalige enfant terrible van de Engelse dichtkunst, Algernon Charles Swinburne, op 72-jarige leeftijd in Londen. In de jaren daarvoor was de dichter liefst zes keer – zonder succes – genomineerd geweest voor de Nobelprijs. Het zou ook een tamelijk ironisch eerbetoon geweest zijn, voor een schrijver die zijn vroegere … Lees verder “Vervallen verzen – Over A.C. Swinburne”

De eeuwige aanbidding

Drie zusters zingen iedere avond in mijn achtertuin. In de gewaden van hun geloof, waxinelichtjes in de hand, zingen ze hun gebeden in de stilte tussen de grachten: gebroken stemmen, wankele vlammen. De wind blaast ze uit. Soms doet het tafereel, dat schijnbaar zo uit de toon valt in een moderne stad,  me denken aan … Lees verder “De eeuwige aanbidding”