De woorden die ik weglaat voor de liefde: / geef mij een kans, voor jou word ik het einde. / Komm in den totgesagten Park und schau. […]
De woorden die ik weglaat voor de liefde: / geef mij een kans, voor jou word ik het einde. / Komm in den totgesagten Park und schau. […]
‘Transition’ van Ernest Dowson (1867-1900) is een traditioneel afscheidsgedicht: de spreker staat aan het einde van de zomer en zegt zijn geliefde vaarwel. De beelden waarin Dowson zijn levensgevoel verwoordt zijn al even bekend – de ondergaande zon, het vallen van bladeren, de aantocht van de winter – maar dit doet niets af aan de kunst waarmee Dowson ze samenweeft. […]
‘Transition’ van Ernest Dowson (1867-1900) is een traditioneel afscheidsgedicht: de spreker staat aan het einde van de zomer en zegt zijn geliefde vaarwel. De beelden waarin Dowson zijn levensgevoel verwoordt zijn al even bekend – de ondergaande zon, het vallen van bladeren, de aantocht van de winter – maar dit doet niets af aan de kunst waarmee Dowson ze samenweeft. […]
De middag naakt, ik sta op het balkon / te wuiven als een geestelijk gestoorde. / De meute trapt lawaai. Eén handgebaar / en het tumult neemt ongebreideld toe. […]
De middag naakt, ik sta op het balkon / te wuiven als een geestelijk gestoorde. / De meute trapt lawaai. Eén handgebaar / en het tumult neemt ongebreideld toe. […]
Hij staat er nog, dat heb ik je beloofd. / Ze keek me aan. Het veld was groen gebleven. / Een sneeuwvlek hier en daar. De volle zon. […]
Hij staat er nog, dat heb ik je beloofd. / Ze keek me aan. Het veld was groen gebleven. / Een sneeuwvlek hier en daar. De volle zon. […]
Hoewel Louis Couperus als een van onze grootste schrijvers werd en wordt beschouwd, lijkt zijn werk geen directe navolging te hebben gekregen. Waar de directe invloed van Kloos, Gorter en Van Deyssel, om bij de Nederlandse literatuur van rond 1900 te blijven, overduidelijk is en tot veel, vaak bar slechte imitaties heeft geleid, daar laten de Couperus-epigonen zich moeilijker vinden. Maar niets is uniek, ook niet in de literatuur, en zij zijn er uiteraard wel. Toegegeven: veel zijn het er niet, maar toch… […]
Hoewel Louis Couperus als een van onze grootste schrijvers werd en wordt beschouwd, lijkt zijn werk geen directe navolging te hebben gekregen. Waar de directe invloed van Kloos, Gorter en Van Deyssel, om bij de Nederlandse literatuur van rond 1900 te blijven, overduidelijk is en tot veel, vaak bar slechte imitaties heeft geleid, daar laten de Couperus-epigonen zich moeilijker vinden. Maar niets is uniek, ook niet in de literatuur, en zij zijn er uiteraard wel. Toegegeven: veel zijn het er niet, maar toch… […]
Mijn vader zong een lied van lang geleden. / Het water maakte bijna geen geluid. / De zandvlakte was hard en onbetreden, / alleen de wind ging fluitend voor ons uit.
Mijn vader zong een lied van lang geleden. / Het water maakte bijna geen geluid. / De zandvlakte was hard en onbetreden, / alleen de wind ging fluitend voor ons uit.
‘Rimbaud ging eind negentiende eeuw op zoek naar een revolutionaire poëzie die voor iedereen toegankelijk zou zijn. Op zoek naar middelen om het bewustzijn te verruimen experimenteerde hij koortsachtig met nieuwe literaire vormen en ideeën. Zijn prozagedichten maken hem tot een van de grootste vernieuwers van de moderne poëzie.’ In de Perpetua-reeks verscheen een nieuwe mooie uitgave van de gedichten van Rimbaud, met een nawoord door Paul Claes.
‘Rimbaud ging eind negentiende eeuw op zoek naar een revolutionaire poëzie die voor iedereen toegankelijk zou zijn. Op zoek naar middelen om het bewustzijn te verruimen experimenteerde hij koortsachtig met nieuwe literaire vormen en ideeën. Zijn prozagedichten maken hem tot een van de grootste vernieuwers van de moderne poëzie.’ In de Perpetua-reeks verscheen een nieuwe mooie uitgave van de gedichten van Rimbaud, met een nawoord door Paul Claes.
Er woont een mooie jongen in de buurt. / De kleding die hij draagt is onopvallend: / van grijs naar groen en beige, nooit eens rood. / Zijn lachje, mijn gezicht in lichterlaaie. […]
Er woont een mooie jongen in de buurt. / De kleding die hij draagt is onopvallend: / van grijs naar groen en beige, nooit eens rood. / Zijn lachje, mijn gezicht in lichterlaaie. […]
In 2000 publiceerde Erik Löffler het interessante artikel ‘Een kleine stilistische vergelijking: Couperus en d’Annunzio’ in Arabesken. Desgewenst kunt u nu zelf stilistisch gaan vergelijken, maar natuurlijk ook gewoon rustig lezen: onlangs verscheen van Löffler de dichtbundel De Grote Gele M. U kunt deze bijvoorbeeld hier bestellen.
In 2000 publiceerde Erik Löffler het interessante artikel ‘Een kleine stilistische vergelijking: Couperus en d’Annunzio’ in Arabesken. Desgewenst kunt u nu zelf stilistisch gaan vergelijken, maar natuurlijk ook gewoon rustig lezen: onlangs verscheen van Löffler de dichtbundel De Grote Gele M. U kunt deze bijvoorbeeld hier bestellen.
Er zaten jonge paren bij de kade. / De vissersboten deinden op en neer. / Door ’t blauwe water gleden de dolfijnen, / Daar boven zweefden meeuwen heen en weer. […]
Er zaten jonge paren bij de kade. / De vissersboten deinden op en neer. / Door ’t blauwe water gleden de dolfijnen, / Daar boven zweefden meeuwen heen en weer. […]
