Sâr Peladan, Lorrain, Céard, De Maupassant, Gide, Valéry, Pierre Louÿs, Lucien Descaves, Hennique, Daudet, Marcel Schwob, Villiers de l’Isle-Adam, Huysmans, De Goncourt, Barrès, Stanislas de Guaita, Jean de la Ville de Mirmont, Rachilde, Coppée, Mirbaud, Rémy de Gourmont. En nog enkelen. Met die uitgelezen schare liet hij zijn studenten in het fin de siècle onderduiken. … Lees verder “Neo-décadence in De blauwe nacht van Jan Siebelink”
Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]
Gister schoot me te binnen, was het min of meer vergeten, dat ik in 2015 tussen de bedrijven door begonnen was aan het vertalen van J.K. Huysmans’ bekeringsroman En Route (1895). De periode in mijn leven dat ik voor mijn lol dit soort literatuur las is ook al weer een jaar of vijfentwintig geleden. Geen … Lees verder “J.K. Huysmans ‘Op Weg’ (En Route 1895) Hoofdstuk I.”
Eerder deze maand werd op de veilingsite Catawiki het eerste deel van ‘een unieke privécollectie’ met boeken rond 1900 afgehamerd. De online ‘kijkdagen’ van het tweede en laatste deel zijn nu geopend en het geheel wordt aanstaande zondag afgehamerd. Het is een waanzinnige collectie met vrijwel enkel zeldzaamheden die ook nog eens inhoud hebben, want … Lees verder “Exclusief!: van en over een interview met Neerlands grootste rond1900-verzamelaar.”
‘Gedurende alle jaren van mijn naargeestige jeugd bleef Huysmans voor mij een metgezel, een trouwe vriend; nooit voelde ik twijfel, nooit overweeg ik op te geven of me op een ander te richten.’ Zo opent Houellebecqs nieuwste roman Soumission (Onderworpen) in de vertaling van Martin de Haan. (De Haan vertaalde overigens recent samen met de … Lees verder “Op bezoek bij en een interview met meneer J.-K. Huysmans in 1891”
Verandering van spijs doet eten. Tussen de artikeltjes over André de Ridder door presenteer ik u, lezers van deze fijne webpagina, het eerste van twee artikels over een gedichtencyclus van Nikolaas Jan Karel van Bruggen (1938-1991), beter bekend als Nic van Bruggen. ‘Wat? Een post-experimenteel op rond1900!?’ roept u nu natuurlijk. U kan zich mijn verbazing dan ook voorstellen toen ik tijdens het herlezen van deze zogenaamde pink poet (afgekort als pp, dus: Nic van Bruggen pp) een cyclus ontdekte die een grote gelijkenis vertoont met de precieuze poëzie uit de laat-negentiende, vroeg-twintigste eeuw. In plaats van de ‘woordpap’ die deze experimentele generatie doorgaans serveert, om eventjes listig Paul de Vree te citeren. […]
Hier ter burele stapelen als immer de gelezen en te lezen boekwerken zich op. Enkele signaleringen en aanbevelingen te uwer mogelijk leesgenoegen. Over de Tachtigers, romantiek, de laatste Siebelink en de immer fascinerende H.H. Ewers. […]
De prachtige, vreemde en opvallende roman Rood Paleis (1936) van F. Bordewijk, die zich afspeelt in het fin de siècle, aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, zou je een historische roman over het decadentisme kunnen noemen. Enkele observaties over een niet-decadente roman over decadentie. […]
Na de diepten van het satanisme te hebben gepeild in Là-bas keerde J.K. Huysmans zich een heel andere kant op, namelijk omhoog, naar de hemel. In 1895 verschijnt zijn roman En route, waarin op nauwelijks verhuld autobiografische wijze verslag gedaan wordt van zijn bekering. Het boek veroorzaakte – zoals eigenlijk al het werk van Huysmans … Lees verder “J.K. Huysmans’ En route in Nederland”
De laatste dagen herlas ik zomaar eens À rebours. Da’s een van de voordelen van mijn huidige forensenbestaan, dat je elke dag in principe ongeveer een uurtje hebt om te lezen. Ik herlas deze klassieker voor het gemak in de vertaling van Siebelink. Op deze vertaling is weinig aan te merken, behalve dat de noten wat willekeurig zijn. […]
