De tortelduif van André Gide

Op maandag 28 augustus verschijnt bij de Deutsche Verlags Anstalt in München onder de titel Die Ringeltaube de vertaling van André Gide’s novelle Le Ramier, die bijna een eeuw geleden werd geschreven en pas enkele jaren geleden ― zo’n halve eeuw na Gide’s overlijden ― door diens dochter Catherine in de nagelaten papieren werd aangetroffen. … Lees verder “De tortelduif van André Gide”

De zomer bezongen (7)

AOUT Par les branches désordonnées Le coin de sang est abrité, Et là poussent en liberté Campanules et graminées. Caché par le tronc d’un sapin, J’y vais voir, quand midi flamboie, Les petits oiseaux pleins de joie Se livrer au plaisir du bain. Aussi vifs que des étincelles, Ils sautillent de l’onde au sol, Et … Lees verder “De zomer bezongen (7)”

Walt Whitman – a kosmos

Tot 1 april 2007 is in de National Portrait Gallery te Washington de tentoonstelling ‘One Life: Walt Whitman, a kosmos’ te zien. Het voert misschien te ver om speciaal hiervoor naar de States te vliegen, dus lang leve internet. Voor de gelegenheid werd een fraai vormgegeven en informatieve website over Whitman gelanceerd, met veel fotomateriaal … Lees verder “Walt Whitman – a kosmos”

Nederlandse vertalingen van de ‘Goddelijke Komedie’

Rond 1900 groeit in Nederland de interesse voor de Divina Commedia (Goddelijke Komedie), het magnum opus van Dante Alighieri. Het Nederlands is de zesde moderne taal waarin een complete vertaling beschikbaar komt, wanneer in 1863/4 Abraham Kok zijn werk publiceert. In het artikel ‘Ciò che potea la lingua nostra. One Hundred and More Years of … Lees verder “Nederlandse vertalingen van de ‘Goddelijke Komedie’”

Huysmans & Alberdingk Thijm

Ik las eens ergens bij Prick (of iemand vertelde het mij, of beide) dat J.K. Huysmans en Catharine Alberdingk Thijm (de zus  van Lodewijk van Deyssel) met elkaar gecorrespondeerd hebben. Gisteren vond ik hiervan de bevestiging in Baldicks Huysmans-biografie (details volgen nog). Betekent dat dan dat Prick de brieven van Huysmans heeft liggen? Zou zo maar kunnen.

In de marge (4)

Kijk nu, ik wou net de wereld attenderen op het feit dat Johan Hora Adema’s mystiek occulte roman Thea (1893; zie over dit boek: Jacqueline Bel: Nederlandse Literatuur in het fin de siècle, p.111-112) destijds in het Engels vertaald is, toen ik in zijn bibliografie stuitte op: J. Hora Adema Une Vision, Drame Sadique. Traduit … Lees verder “In de marge (4)”

Polderdecadentisme (3)

Dop Bles, Parijsche Verzen (Bussum, Van Dishoeck 1923). Heel aardige verzen. Bles hield volgens mij nogal van Baudelaire. Zie bijvoorbeeld ‘De Vier Getijden – III’ (p.89): Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een roode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach … Lees verder “Polderdecadentisme (3)”

Polderdecadentisme (2)

Piet van Assche (misschien is dit hem, maar dat is niet honderd procent zeker) schreef de nogal d’Annunziaanse femme fatale-roman De Doode en de Wulpsche vrouw (Amsterdam, Querido 1921). Het verhaal wordt op pagina 9 bondig samengevat: ‘Hoe ik zoo verblind ben geweest toe te geven aan een onzalige drift voor een wezen van perverse … Lees verder “Polderdecadentisme (2)”

Bibliografie (3): Camillo Boito

Camillo Boito (1836-1914) schreef in 1883 Senso e altre storielle vane. Het prachtige titelverhaal over een genadeloze femme fatale werd in 1954 op weelderige wijze verfilmd door Visconti. Een ander verhaal – in de Dedalus-vertaling A Corpse geheten; mijn Italiaans is heden wat roestig – heb ik pas met het grootste genoegen herlezen. In het … Lees verder “Bibliografie (3): Camillo Boito”