Een nieuwe eeuw zijn wij ingegaan en als nooit te voren staat Engeland dichterloos. Zo schreef Albert Verwey in het jaar des Heeres 1901. Het is de openingszin van zijn essay over Ernest Dowson (1867-1900). Verwey noemt Dowson de laatste der Engelse dichters die op het vasteland geëerd werd. Met enige bitterheid schrijft hij hoe … Lees verder “Gekochte rode lippen – over Ernest Dowsons ‘Cynara’”
Tag: Dowson
De eeuwige aanbidding
Drie zusters zingen iedere avond in mijn achtertuin. In de gewaden van hun geloof, waxinelichtjes in de hand, zingen ze hun gebeden in de stilte tussen de grachten: gebroken stemmen, wankele vlammen. De wind blaast ze uit. Soms doet het tafereel, dat schijnbaar zo uit de toon valt in een moderne stad, me denken aan … Lees verder “De eeuwige aanbidding”
De decadente zon – Ernest Dowson vertaald
‘Transition’ van Ernest Dowson (1867-1900) is een traditioneel afscheidsgedicht: de spreker staat aan het einde van de zomer en zegt zijn geliefde vaarwel. De beelden waarin Dowson zijn levensgevoel verwoordt zijn al even bekend – de ondergaande zon, het vallen van bladeren, de aantocht van de winter – maar dit doet niets af aan de kunst waarmee Dowson ze samenweeft. […]
‘Transition’ van Ernest Dowson (1867-1900) is een traditioneel afscheidsgedicht: de spreker staat aan het einde van de zomer en zegt zijn geliefde vaarwel. De beelden waarin Dowson zijn levensgevoel verwoordt zijn al even bekend – de ondergaande zon, het vallen van bladeren, de aantocht van de winter – maar dit doet niets af aan de kunst waarmee Dowson ze samenweeft. […]
Verwaaid in de wind? Over Ernest Dowson
Hoewel zijn naam inmiddels vergeten is, zwerven er nog altijd dichtregels rond van de Engelse schrijver Ernest Dowson (1867-1900). Wie heeft immers nooit gehoord van Gone with the Wind, titel van Mitchells roman en de beroemde verfilming uit 1939? En ook de film en jazz standard Days of Wine and Roses (1962) zal bij velen bekend voorkomen. Beide uitdrukkingen danken we aan de bijzondere woordkunst van deze Engelse dichter, die symbool staat voor de decadente poëzie uit het Engelse fin de siècle. […]
Hoewel zijn naam inmiddels vergeten is, zwerven er nog altijd dichtregels rond van de Engelse schrijver Ernest Dowson (1867-1900). Wie heeft immers nooit gehoord van Gone with the Wind, titel van Mitchells roman en de beroemde verfilming uit 1939? En ook de film en jazz standard Days of Wine and Roses (1962) zal bij velen bekend voorkomen. Beide uitdrukkingen danken we aan de bijzondere woordkunst van deze Engelse dichter, die symbool staat voor de decadente poëzie uit het Engelse fin de siècle. […]
Decadente sterfgevallen uit het fin de siècle
Een lijstje van de meest tragische rock ‘n’ roll-achtige zwartromantisch-decadente sterfgevallen uit het fin de siècle. […]
Een lijstje van de meest tragische rock ‘n’ roll-achtige zwartromantisch-decadente sterfgevallen uit het fin de siècle. […]
Granville Bantock is Composer of the week op BBC Radio 3
Rijk geschakeerd oeuvre Tussen de beter bekende werken van de Engelse componist Granville Bantock (1868-1946) vinden we een ouverture uit 1908, bij een dichtwerk dat voor dit elektronische tijdschrift een inmiddels wel ‘oude bekende’ is: The Pierrot of the Minute uit 1896 van Ernest Dowson (1867-1900) en eveneens als een illustratie van Aubrey Beardsley (1872-1898). … Lees verder “Granville Bantock is Composer of the week op BBC Radio 3″
Aubrey Beardsley illustreert Ernest Dowsons Pierrot of the Minute
Eind december 2006 deed Sander Bink hier een oproep met betrekking tot een Besliste Volzin van Jacob Israël de Haan over een door Aubrey Beardsley geïllustreerd boek van Ernest Dowson. In totaal leverden die paar regels van Sander veertien reacties op, die niet alleen maar een antwoord op de vraag waren en meer dan één … Lees verder “Aubrey Beardsley illustreert Ernest Dowsons Pierrot of the Minute“