Die zijn gezien de betrekkelijk schaarse hoeveelheid tijd die me heden ter beschikking staat toch wel bijzonder aardig en het delen en aanraden waard.
-Frederik van Eeden, Van de koele meren des doods (1900). Een mooie eerste druk in bruin linnen (iets latere band) die niet uit elkaar lijkt te zullen vallen als ik deze klassieker binnenkort na jaren weer eens zal herlezen.
Ik ben even een poosje naar de camping tezamen met een stapel Huysmans, Bang, Zola, Rodenbach, Teirlinck en andere vrienden. Verslagen hiervan volgen na terugkomst. In de tussentijd raad ik u zeer gaarne het volgende, laatst gelezen boek aan: En al die onaangenaamheden omdat je geen man bent. Brieven van een jonge schilderes rond 1900, … Lees verder “‘En al die onaangenaamheden omdat je geen man bent’”
Het is hier loeiheet, iedereen is op vakantie, maar ik werk gewoon tussen de boeken. Ik ga zo weer met Huysmans aan de Amstel zitten, maar ik heb toch even een — toegegeven, zeer bondige — melding van enkele in de laatste maanden verschenen, boeiende boeken, waar hier hopelijk spoedig nader op ingegaan kan worden: … Lees verder “Nieuwe uitgaven”
Die zijn deze maal vrij schraal of in ieder geval bescheiden. Je kan niet altijd geluk hebben. Vandaag in Amsterdam op de zogenaamde grootste boekenmarkt ter wereld heb ik het maar niet eens geprobeerd, maar eerder deze week haalden we een tweetal boekjes binnen: –Rachilde, Mijnheer Venus (Furie, 1988). Deze decadente gender-bending klassieker uit 1884 … Lees verder “Decadente aanwinsten (3)”
Het was een goede boeken-vind-maand, lieve lezer. Veel geld hebben we zoals bekend niet, maar kijk nu: -De Maupassants tweede roman Bel Ami. Niks bijzonders zou je zeggen. De roman ligt bij elke De Slegte op de afdeling Frans, en wie koopt dat nu? Welnu, gister viel mijn oog erop in een curiosawinkel (of hoe … Lees verder “(Decadente) aanwinsten (2)”
Eerder attendeerde ik u al op J.L. Pierson en diegenen die de moeite hebben genomen het stuk te lezen zullen weten dat hij met Ellen Forest getrouwd is geweest. Dat zij van d’Annunzio hield wist ik en dat zij ook mislukt decadent heeft gedaan verbaast dan ook niet. André de Ridder vat het in zijn … Lees verder “Polderdecadentisme (10)”
In het genre van het prozagedicht staan twee benaderingen tegenover elkaar: het prozagedicht als een zeer vrije vorm van poëzie (Baudelaire) tegenover een geconcentreerde, geïntensiveerde verschijningsvorm van proza (Huysmans). Naar welke traditie voegen de Tachtigers zich als zij gaan experimenteren met dit voor Nederland nieuwe genre? En: zijn er nog sporen van die traditie terug … Lees verder “Het prozagedicht: ’tussenrijk tussen proza en poëzie’”
Nogmaals de dode stad Brugge Om in dit cultuurmagazine het maken van ongewenste — en vanzelfzprekend onbedoelde — stiefkinderen in de kunsten zo goed mogelijk te vermijden, nemen we de draad van het ‘dode Brugge’ hier nog een keer op, en wijzen we op het bestaan van de film Brugge, die stille, in 1981 gerealiseerd … Lees verder “Bruges la morte verfilmd door Roland Verhavert”
Zo luidt de titel van een (ongetwijfeld wildzeldzame) brochure uit 1902 geschreven door een R.[ooms] K.[atholiek] Pr.[iester] (ene L. Hebrans S.J.), waarin in Nordau-stijl geageerd wordt tegen de literaire kunst der jonge Katholieken. Enige treffende en bijzonder aardige fragmenten: ‘(…) maar met hunne litteratuur kunnen wij geen vrede hebben; en juist omdat deze scherpe grens … Lees verder “‘Decadenten-Kunst’”
Amerika en Frankrijk Hoewel je het bij het zien van de naam Stuart Merrill niet zou verwachten, gaat het in zijn geval om een Frans dichter. Wel werd hij, als zoon van een diplomaat, op 1 april 1863 geboren in Hampstead op Long Island, in de omgeving van New York. Zijn jeugd heeft hij echter … Lees verder “De Franse Nocturne van Stuart Fitzrandolph Merrill”
