Cultuur rond 1900

Perverse priesters in poeticis

De perversiteit van de clerus is weer actueel, maar van alle katholieke tijden. Schrijvers van het fin de siècle voelden zich bij uitstek geroepen om hun lantaarntje te laten schijnen op wat het daglicht niet kan verdragen. Het is tijd voor een herderlijk lijstje. […]

Te koop: Villa Fersen

Aangezien de gemeente Den Haag geen enkele interesse toont voor het veelbesproken woonhuis van Couperus, zal het uiteindelijk wel in particuliere handen komen. Maar het statige pand in de Surinamestraat is niet het enige schrijvershuis dat te koop staat. In Italië, regio Campania, wacht het voormalige onderkomen van de Franse aristocraat, schijver en dichter Jacques d’Adelswärd-Fersen (1880-1923) op een nieuwe, hopelijk even decadente eigenaar. […]

Geerten Meijsing — De grachtengordel (1992)

Geerten Meijsing is een schrijver van wie je zou kunnen verwachten dat hij vaker op deze elektronische pagina’s genoemd wordt. In zijn werk toont hij zich immers duidelijk schatplichtig aan de literatuur van het fin de siècle. Dat geldt ook voor De grachtengordel, een sleutelroman over het Nederlandse literaire bedrijf, die is gekruid met een vleugje Couperus, een toefje Willem Paap en een wolkje Joris-Karl Huysmans. […]

Dandy’s en Decadenten: De spelonken van de zwarte romantiek

Op maandag 18 januari presenteert de Stichting Literaire Activiteiten Utrecht het programma ‘Dandy’s en Decadenten: De spelonken van de zwarte romantiek’. Er is onder meer aandacht voor Lord Byrons Childe Harold’s Pilgrimage, dat nu eindelijk in het Nederland is vertaald. Schrijver en VN-archivaris Martin Koomen vertelt naar aanleiding van zijn boek Dandy’s en Decadenten over onder anderen Oscar Wilde, Beau Brummell en Max Beerbohm. Tevens vindt er de presentatie plaats van de Nederlandse vertaling van Les Diaboliques (1874) van Jules Barbey d’Aurevilly. De literaire avond vindt plaats in Café van Wegen, Lange Koestraat 15 in Utrecht. Aanvang: 20.00 uur. Toegang is gratis.

Polderdecadentisme: Henri Borel

Henri Borel was, als je het mij vraagt, een schrijver met vreemde voorkeuren. Zo komen de topoi ‘kleine kinderen’ en ‘prostitutie’ in zijn werk op een nogal opvallende manier aan bod. Wellicht wat kort door de bocht, maar er zit een beetje een luchtje aan. Lodewijk van Deyssel verwoordde dat reeds in zijn bespreking van Borels eerste boek, de destijds immens populaire roman Het Jongetje uit 1899. Van Deyssel sprak van een ‘kwijlenden stijfselstijl’ waar ‘de lezer wee van wordt en onwillekeurig geluiden [door] begint te maken, die de voorbijgangers ontsteld doen stil staan.’ […]

Huysmans’ ‘Parisian Sketches’ (en andere aanwinsten)

Via een welbekende online ‘boekwinkel’ kwam hier bovengenoemde, niet lang geleden verschenen Huysmans binnen. Het betreft de eerste Engelse vertaling van de in 1880 (vermeerderde uitgave 1886) verschenen Croquis Parisiens. Uit inspectie van mijn ondertussen flinke rij Huysmansen bleek dat ik deze nog niet had. Vreemd, want het blijkt een van zijn beste en interessantste titels te zijn. […]

‘J.K. Huysmans, decadent schrijver en diepgelovige’

‘J.K. Huysmans, decadent schrijver en diepgelovige’, een drieluik dat deze week op cultuurzender Cultura (ook via internet) wordt uitgezonden. Vertaler Jan Siebelink vertelt over het tekort van het naturalisme, de bijbel van de decadentie en de vervulling van het geloof.

Jan Siebelink — Suezkade (2008)

Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]

Gelezen: Martin Koomen — ‘Dandy’s en Decadenten’

Ik las dit onlangs verschenen boek en weet eerlijk gezegd niet goed wat er van te denken. Het is weliswaar zeer te prijzen dat Lubberhuizen een aan het toch redelijk specifieke onderwerp gewijd boek heeft willen uitgegeven, maar het idee erachter is mij niet recht duidelijk. Is het als een algemene inleiding voor ‘het grote publiek’ bedoeld of is het gericht tot degenen die al het een en ander weten van het onderwerp en deze kennis willen toespitsen? In beide gevallen slaagt het mijns inziens om diverse redenen niet. De belangrijkste daarvan lijken me de volgende.

(Decadente) aanwinsten (8)

Marcel Schwob, Coeur double (1891) en Le Livre de Monelle (1894): een recentelijk verschenen Flammarion-pocket van twee redelijk moeilijk te pakken te krijgen bundels van deze writers writer. Schwob heeft — zie het voorwoord van deze uitgave — nogal wat grote twintigste-eeuwse schrijvers geïnspireerd. Praz beschreef zijn werk als dat van een ‘erudiete decadent’, maar ‘verre superieur aan dat van veel decadenten, maar het getuigt van hetzelfde levensgevoel en werd door dezelfde thema’s geïnspireerd’. […]