Tag: Huysmans

Huysmans’ ‘Parisian Sketches’ (en andere aanwinsten)

Via een welbekende online ‘boekwinkel’ kwam hier bovengenoemde, niet lang geleden verschenen Huysmans binnen. Het betreft de eerste Engelse vertaling van de in 1880 (vermeerderde uitgave 1886) verschenen Croquis Parisiens. Uit inspectie van mijn ondertussen flinke rij Huysmansen bleek dat ik deze nog niet had. Vreemd, want het blijkt een van zijn beste en interessantste titels te zijn. […]

Via een welbekende online ‘boekwinkel’ kwam hier bovengenoemde, niet lang geleden verschenen Huysmans binnen. Het betreft de eerste Engelse vertaling van de in 1880 (vermeerderde uitgave 1886) verschenen Croquis Parisiens. Uit inspectie van mijn ondertussen flinke rij Huysmansen bleek dat ik deze nog niet had. Vreemd, want het blijkt een van zijn beste en interessantste titels te zijn. […]

‘J.K. Huysmans, decadent schrijver en diepgelovige’

‘J.K. Huysmans, decadent schrijver en diepgelovige’, een drieluik dat deze week op cultuurzender Cultura (ook via internet) wordt uitgezonden. Vertaler Jan Siebelink vertelt over het tekort van het naturalisme, de bijbel van de decadentie en de vervulling van het geloof.

‘J.K. Huysmans, decadent schrijver en diepgelovige’, een drieluik dat deze week op cultuurzender Cultura (ook via internet) wordt uitgezonden. Vertaler Jan Siebelink vertelt over het tekort van het naturalisme, de bijbel van de decadentie en de vervulling van het geloof.

Jan Siebelink — Suezkade (2008)

Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]

Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]

(Decadente) aanwinsten (9)

-‘Esjee’, Kinderen van hun tijd (1895). Dit mag gerust de aanwinst van de laatste twee jaar genoemd worden. Ik zocht dit boek al zeker dertien jaar, of in ieder geval sinds ik er in ik meen 1995 een halve zin over las in Jacqueline Bels Nederlandse literatuur in het fin de siècle: ‘De Tijdspiegel vindt dat Levenswijding veel beter is dan Esjees eerdere boek, Kinderen van hun tijd.’ (p. 159) Titel en jaar van verschijnen wekten meteen mijn interesse, doch het boek in handen krijgen – ho maar!

-‘Esjee’, Kinderen van hun tijd (1895). Dit mag gerust de aanwinst van de laatste twee jaar genoemd worden. Ik zocht dit boek al zeker dertien jaar, of in ieder geval sinds ik er in ik meen 1995 een halve zin over las in Jacqueline Bels Nederlandse literatuur in het fin de siècle: ‘De Tijdspiegel vindt dat Levenswijding veel beter is dan Esjees eerdere boek, Kinderen van hun tijd.’ (p. 159) Titel en jaar van verschijnen wekten meteen mijn interesse, doch het boek in handen krijgen – ho maar!

Adriaan van Oordt — Irmenlo (1896)

Onlangs berichtte ik over een schets van Adriaan van Oordt en de invloed van Huysmans hierop. Recentelijk herlas ik zijn uitstekende en werkelijk prachtig vormgegeven roman Irmenlo en ook deze is mijns inziens beïnvloed door Huysmans: in het bijzonder door diens Là-Bas (1891). Van Eeden schreef een voorwoord bij Irmelo en ook hij legt de vinger op het ‘moderne’ en ‘decadente’ in een opvallende observatie en typering van de roman, die ook zou kunnen gelden voor Gilles de Rais en andere personages uit Là-Bas: […]

Onlangs berichtte ik over een schets van Adriaan van Oordt en de invloed van Huysmans hierop. Recentelijk herlas ik zijn uitstekende en werkelijk prachtig vormgegeven roman Irmenlo en ook deze is mijns inziens beïnvloed door Huysmans: in het bijzonder door diens Là-Bas (1891). Van Eeden schreef een voorwoord bij Irmelo en ook hij legt de vinger op het ‘moderne’ en ‘decadente’ in een opvallende observatie en typering van de roman, die ook zou kunnen gelden voor Gilles de Rais en andere personages uit Là-Bas: […]

‘Eene zachte aanraking van zijn zieleleven’

Het boekje ‘Eene zachte aanraking van zijn zieleleven’ van Peter Nissen ‘Over ‘ware’ en ‘valse’ mystiek rond 1900, onlangs verschenen bij de onvolprezen uitgeverij Vantilt las ik met het grootste genoegen ‘in één adem uit.’ Zoals ik hier eerder heb proberen aan te tonen, waarde de schim van Joris-Karl Huysmans Huysmans in 1900 redelijk prominent door de Nederlandse letteren en cultuur van rond 1900, zeker in de katholieke.

Het boekje ‘Eene zachte aanraking van zijn zieleleven’ van Peter Nissen ‘Over ‘ware’ en ‘valse’ mystiek rond 1900, onlangs verschenen bij de onvolprezen uitgeverij Vantilt las ik met het grootste genoegen ‘in één adem uit.’ Zoals ik hier eerder heb proberen aan te tonen, waarde de schim van Joris-Karl Huysmans Huysmans in 1900 redelijk prominent door de Nederlandse letteren en cultuur van rond 1900, zeker in de katholieke.

(Decadente) aanwinsten (6)

Die zijn gezien de betrekkelijk schaarse hoeveelheid tijd die me heden ter beschikking staat toch wel bijzonder aardig en het delen en aanraden waard.
-Frederik van Eeden, Van de koele meren des doods (1900). Een mooie eerste druk in bruin linnen (iets latere band) die niet uit elkaar lijkt te zullen vallen als ik deze klassieker binnenkort na jaren weer eens zal herlezen.

Die zijn gezien de betrekkelijk schaarse hoeveelheid tijd die me heden ter beschikking staat toch wel bijzonder aardig en het delen en aanraden waard.
-Frederik van Eeden, Van de koele meren des doods (1900). Een mooie eerste druk in bruin linnen (iets latere band) die niet uit elkaar lijkt te zullen vallen als ik deze klassieker binnenkort na jaren weer eens zal herlezen.

Eene zachte aanraking van zijn zieleleven

Te verschijnen (en hier te bespreken) in september:
Peter Nissen – Eene zachte aanraking van zijn zieleleven. Over ‘ware’ en ‘valse’ mystiek rond 1900.

Te verschijnen (en hier te bespreken) in september:
Peter Nissen – Eene zachte aanraking van zijn zieleleven. Over ‘ware’ en ‘valse’ mystiek rond 1900.

Huysmans hebbedingetje

Aangeboden — al een poosje overigens — door de welbekende Lame Duck Books voor de schappelijke prijs van 8375 euro. Kon ik het missen, dan had ik het gekocht: ‘À Rebours. Description: Paris: Charpentier, 1884 Small octavo, 294pp. First edition of one of the greatest of all decadentnovels, the book which corrupted Dorian Gray, and in many … Lees verder “Huysmans hebbedingetje”